Tungumál ljóðanna

Ég var í miðjum leiklistartíma í Framhaldsskólanum í Garðabæ þegar við fengum það heimaverkefni í hendurnar að skrifa ljóð, bæði reglubundið og óformlegt. Til útskýringar þá ber þessi leiklistaráfangi undirtitilinn Skapandi Skrif og eins og nafnið ber til kynna þá lærum við skapandi skrif í þessum áfanga. Við lærum ýmiskonar rithátt sem tengist sköpun, til að mynda lærum við að skrifa smásögu, örsögu, pistla, bakþanka líkt og þennan og við lærum að skrifa ljóð. Ég legg samt sem áður áherslu á að þessi áfangi flokkast sem leiklistaráfangi.

Í þessum Skapandi Skrif tíma uppskar kennarinn mikið umtal um komandi verkefni, að skrifa ljóð. Margir áttu við spurningum engin svör og beindu þar af leiðandi flest öllum spurningum á borð kennarans. Í gegnum kliður og spjall mátti heyra kennarann svara öllum þeim spurningum sem voru gólaðar og gaspraðar í átt kennarans. Ein spurning vakti þó athygli frekar en aðrar, eða réttara sagt þá rak ég upp stór augu við svari kennarans sem kom í kjölfarið. Þessi spurning var svo hljóðandi; „Má skrifa ljóðið á ensku?“ og kennarinn svaraði um hæl „Nei, þú ferð bara í enskuáfanga ef þú villt skrifa á ensku.“

Versta við þetta fannst mér vera að þessi áfangi er ekki íslenskuáfangi. Eins og tekið var fram í upphaf þessa bakþanka þá er Skapandi Skrif áfanginn leiklistaráfangi. Ef þetta er hvorki íslensku- né enskuáfangi, af hverju skiptir tungumálið þá máli á þessum forsendum sem kennarinn gaf upp?

Vitaskuld á kennarinn að efla notkun á íslenskri tungu og hvetja krakkana til þess að mæla á móðurmáli sínu, en að alfarið banna ensk orð finnst mér alveg út í hött. Það á að vera listræn ákvörðun réttur hvers og eins ljóðahöfunda að á ákvarða nákvæmlega hvaða orð á að skrifa og hvernig á að skrifa það. Ljóð á að vekja upp tilfinningar, fá fólk til þess að tengja. Ljóð eiga að vera í fáeinum orðum, þær hugsanir sem við höfum hugsað en gátum ekki sett í orð. Ef til vill þá getur höfundur ljóðsins vel ýmindað sér að hafa allt ljóðið á ensku nema síðustu línuna til þess að ljóðið hafi einhver ákveðin áhrif á lesandann. Að gefa tilvonandi ljóðahöfundum ekki tækifæri á því að fá fullt listrænt vald á eigin ljóði er að mínu mati eins og segja má á góðri íslensku; Fucking bullshit!